De impact van covid-19 op het leven van senioren.

De corona crisis heeft ingrijpende effecten op verschillende groepen in de samenleving. We zullen ons in dit artikel beperken tot de impact van corona op senioren in ons land. Het is duidelijk dat er bredere beleidsmaatregelen nodig zijn. De huidige maatregelen beperken zich veelal tot gezondheidsaspecten en minder tot de economische en sociale consequenties van corona. Aspecten die te maken hebben met het sociaal welzijn en een gezonde levensstijl van specifieke doelgroepen ontbreken. Bovendien staat op dit moment de beschikbaarheid van goede en reguliere gezondheidszorg en medicatie en betaalbare voeding onder grote druk . Ook de mentale gezondheid van senioren vraagt om specifieke aandacht.

Steeds meer ouderen in ons land leven zelfstandig ondermeer, door een tekort aan opvang in verzorgingstehuizen. Ze proberen zoveel als mogelijk onafhankelijk hun leven inhoud te geven. Helaas is in Suriname weinig bekend over ouderen die vereenzamen en op niemand kunnen terugvallen voor hulp en bijstand. Feit is dat de huidige economische malaise, die samen gaat met de corona crisis, ouderen zwaar treft in hun bestaan. De prijzen van basisgoederen zijn praktisch onbetaalbaar en vele senioren komen niet meer uit met hun pensioen of onderstandsuitkering. Door de stijgende inflatie en ontwaarding van onze munteenheid zijn de recent toegekende maandelijkse toelagen van de overheid ter compensatie van de koersontwikkeling achterhaald. En verzachten deze maatregelen het leed niet. Bovendien komen gepensioneerden die niet in overheidsdienst hebben gewerkt niet in aanmerking voor deze toelagen. Het is niet vanzelfsprekend dat ouderen kunnen terugvallen op steun van hun kinderen, familie en derden, omdat die het economisch ook moeilijk hebben. De relaties met familie, vrienden en buren zijn vaak niet meer als vroeger. Toen kon je bij iedereen binnenvallen en de sociale banden en controle waren sterker. Vaak hoor je ouderen klagen dat ze hun kinderen en andere naaste familieleden weinig zien. Veelal is men aan zichzelf overgeleverd mede omdat de publieke dienstverlening niet inspeelt op hun problemen en niet voorziet in adequate voorzieningen. De afwezigheid van adequate publieke diensten in de directe sociale omgeving draagt bij aan eenzaamheid, een onveilig gevoel, angsten, stress en beperking in de mobiliteit van ouderen. Men durft de straat vaak niet op. Door de corona crisis is heel veel weg komen te vallen. De ondersteuning aan ouderen via kerken en sociale organisaties is praktisch stil komen te liggen. Zo is er voorlopig geen opvang in dagverzorgingscentra, zijn er geen ontspanningsactiviteiten met andere ouderen in verenigingsverband en vriendenclubjes. Een voorzitter van een gezelligheidsclub drukt zich hierover verdrietig uit “ onze wekelijkse activiteiten en maandelijkse uitstapjes liggen al meer dan een jaar stil. De lockdown maatregelen hebben ons sociaal leven totaal ontwricht”. Een ander probleem is dat vele ouderen ongezonder zijn gaan leven, mede vanwege de hoge prijzen van groenten, fruit en medicamenten. De zo nodige ondersteunende vitaminen kunnen niet meer betaald worden.

Echter, heeft de Corona crisis ook een positieve kant. Seniorenburgers hebben zich wegwijs gemaakt in de digitale wereld. Hierdoor kunnen velen het contact met vrienden, familie, de huisarts, overheids -en private diensten blijven onderhouden. Onze oproep aan de Overheid is om te voorzien in bredere gezondheids- en beleidsmaatregelen om de sociale en psychische gevolgen van de economische en corona crisis op te vangen. De Overheid is het wel verplicht aan haar seniorenburgers.

Shirley Defares